‘’ Ο έρωτας πρέπει να είναι τυφλός; ‘’
Συχνά αναρωτιόμαστε αν αυτό όπου βιώνουμε είναι έρωτας ή ενθουσιασμός; Έχουμε περάσει αρκετό χρόνο προσπαθώντας να βρούμε την λύση σε αυτό τον άλυτο γρίφο που ακούει στο όνομα έρωτας, γνωρίζουμε μόνο τα αποτελέσματα αυτού . Πότε έρχεται; Είναι η κατάλληλη στιγμή για εμάς; Είναι ο ιδανικός σύντροφος; Πόσο θα κρατήσει; Τι υπάρχει μετά από αυτόν; Ερωτήματα όπου κάποιες φορές μπορούν να απαντηθούν και άλλες όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως όσες απαντήσεις και να έχουν δοθεί είναι κάτω από την ομπρέλα του συναισθήματος, μια ομπρέλα όπου κάποιες φορές μπορεί να είναι ικανή να σε αφήσει και να βραχείς όσο σφιχτά και αν την κρατάς.
Ερωτευόμαστε αυτό που πραγματικά είναι ο άλλος ή την εικόνα όπου είχαμε ανάγκη να φτιάξουμε για εκείνον προκειμένου να είναι επαρκής για εμάς ;
Και χτυπάει την ‘’πόρτα’’ ξαφνικά και συνήθως είναι ακάλεστος επισκέπτης, μας προϊδεάζει όμως για μια επίσκεψη γεμάτη από συναισθήματα στο σύνολο της. Ο έρωτας έχει την ιδιότητα να επηρεάζει όλο το νευροβιολογικό σύστημα του ανθρώπινου εγκέφαλου και να εκκρίνει διάφορες ορμόνες κατά την παραμονή του, γνωστές και ως ορμόνες του έρωτα. Η αδρεναλίνη , η σεροτονίνη, η ωκυτοκίνη και η ντοπαμίνη είναι χημικές ουσίες όπου κατακλύζουν βιολογικά την συνθήκη του έρωτα.
Η αδρεναλίνη κρατάει από το χέρι την δύναμη της έλξης για κάποιον, υπάρχει έντονη ταχυπαλμία, εφίδρωση και μια αγωνιά για το απρόσμενο που πρόκειται να συμβεί. Η σεροτονίνη είναι η ορμόνη όπου δεσπόζει στο βασίλειο του ερώτα, είναι εκείνη όπου προσφέρει χαρά και ηρεμία στο ανθρώπινο σώμα, ενώ η μεγάλη συσσώρευση αυτής μπορεί να προκαλέσει νευρικότητα, γι’αυτό και όταν είμαστε με το αντικείμενο του πόθου μας όπου στο πρόσωπο του βλέπουμε τον έρωτα νιώθουμε ευφορία και ευτυχία. Η ωκυτοκίνη απελευθερώνεται κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης και του οργασμού και χαρακτηρίζεται ως η ορμόνη της αγκαλιάς, επισφραγίζοντας με αυτό τον τρόπο την αναγκαιότητα για σωματική επαφή ανάμεσα στους ερωτευμένους. Και σειρά έχει η ντοπαμίνη όπου ανοίγει την πόρτα στην έντονη επιθυμία να ανήκουμε στο αντικείμενο του πόθου μας, να αλληλεπιδρούμε από κοινού, να βιαζόμαστε να μοιραστούμε άνευ όρων και να βιώσουμε την απολυτή ικανοποίηση μέσω της ευχαρίστησης. Ο έρωτας λοιπόν είναι ένα χημικό κοκτέιλ ορμονών όπου επηρεάζουν το όλον της ανθρώπινης οντότητας όσων τον βιώνουν. Τι συμβαίνει όμως όταν το κοκτέιλ αυτό αρχίζει να γίνεται δυσλειτουργικό στην καθημερινότητα;
Στα αρχικά σταδία του έρωτα τείνουμε να εξιδανικεύουμε έως και να παραβλέπουμε σημάδια όπου δείχνουν πως ο ερωτικός μας σύντροφος δεν είναι αυτό όπου επιθυμούσαμε, πως έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά όπου υποδηλώνουν συμπεριφορές οι οποίες δεν μπορούν να συμπορευτούν με εμάς. Παραβλέποντας όλα εκείνα τα στοιχειά τα όποια δείχνουν πως δεν είναι η κατάλληλη επιλογή ερωτικού συντρόφου ο έρωτας μοιάζει να είναι τυφλός και να συμπαρασύρει σε μονοπάτια όπου χάνουμε τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας και τα θέλω μας. Μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου που ίσως να πονούν, να στενεύουν και σε κάθε επόμενο βήμα να προσφέρουν τοξικότητα. Και οι ημέρες περνούν αυτή η κατάσταση διογκώνεται, δίνει θέση στον προβληματισμό, και με την σειρά του αυτός στο άγχος για το τι δεν πάει όπως προσδοκούσαμε. Ένας κυκεώνας αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων ξεκινούν να ξεδιπλώνονται ενώ παράλληλα η προσπάθεια να διορθωθούν τα ‘’κακώς κείμενα’’ είναι αδιάκοπη, μια προσπάθεια όπου μπορεί να κρύβει άγχος εγκατάλειψης ή απόρριψης μέχρι και φόβο αποχωρισμού. Η τοξικότητα όπου έχει ανθίσει μέσα στην ερωτική σχέση αρχίζει να επηρεάζει την αυτοεικόνα, τον αυτοέλεγχο και την αυτοπεποίθηση, του εκάστοτε ατόμου, γεγονός όπου αποτελεί τροχοπέδη στην εξελικτική πορεία αυτού σαν ολότητα και κατ’επέκταση στο σύνολο της σχέσης.
Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ενοχική πλευρά του ερωτευμένου εαυτού όπου παραμερίζει τις δίκες του επιθυμίες και βαφτίζει τα θέλω του άλλου ως θέλω δικά του χάνοντας με αυτό τον τρόπο τον δικό του προορισμό και αναζητώντας την προσωπική του ευτυχία σε μονοπάτια όπου ίσως δεν μπορεί να αντέξει και να διαχειριστεί. Η διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση χρειάζεται δύναμη να αναγνωρίσεις το πραγματικό συναίσθημα όπου υπάρχει κάτω από αυτά τα νοητικοσυναισθηματικά λάθη και να το τιμήσεις ως τον μοναδικό οδηγό όπου θα σε οδηγήσει στην απολυτή αυτοπραγμάτωση του πυρηνικού σου εαυτού. Κάθε αυτόματη αρνητική σκέψη όπου έχει δημιουργηθεί μέσα στο ανορίοτο πλαίσιο της τοξικότητας ακολουθείται από ένα συναίσθημα και αυτό σωματοποιείται με ένα συγκεκριμένο τρόπο και το σώμα αντιδρά στο μη οικείο και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώσει ασφάλεια. Το αποτέλεσμα αυτού του φαύλου κύκλου είναι μια κατάσταση δυσλειτουργική να διαιωνίζεται, να παίρνει άλλες μορφές σε κάθε περίπτωση, να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες όπου έχουν εμφανιστεί και να έχει δημιουργηθεί κάποιος νέος εαυτός μέσα στον ήδη υπάρχον εαυτό και αυτοί οι δυο ως ‘’αντίπαλοι’’ να βρίσκονται σε συνεχή αγώνα για το ποιος θα κερδίσει την μάχη στο πεδίο μιας δυσλειτουργικής σχέσης και ενός τυφλού έρωτα.
Τα σημάδια όπου δείχνουν ότι έχει δημιουργηθεί ένας νέος εαυτός δυσλειτουργικός μπορεί να είναι όταν η επιθυμία του άλλου τείνει να γίνεται και δίκια σας επιθυμία, όταν η μέχρι τώρα αγαπημένες σας συνήθειες σταδιακά αντικαθιστώνται από τις συνήθειες του συντρόφου σας, όταν η διάθεση σας φαίνεται να επηρεάζεται περισσότερο από το αίσθημα αποδοχής του συντρόφου σας, όταν νιώθετε πως αν δεν ταυτιστούν οι απόψεις σας τότε δεν ενδιαφέρεται για εσάς, όταν οι συναισθηματικές εκρήξεις έχουν δώσει χώρο στο να αμφιβάλετε για την εγκυρότητα των συναισθημάτων του, όταν οι ένοχες κυριεύουν κάθε τι το όποιο δεν θα είναι αποδεκτό από την άλλη πλευρά, όταν τα λογικά επιχειρήματα δεν επαρκούν για να εξηγήσετε μια δυσλειτουργική συμπεριφορά, όταν εντοπίζετε πως το αρνητικό συναίσθημα της σχέσης είναι ο οδηγός των δικών σας προσωπικών πεποιθήσεων και θέσεων , όταν το αίσθημα έλεγχου και εξουσίας κυριαρχούν μέσα στην συντροφική σχέση, όταν αναζητάτε συνεχώς διαπιστευτήρια για την ορθότητα των συναισθημάτων της άλλης πλευράς, όταν τα διπλά μηνύματα έχουν αντικαταστήσει την ευθύτητα μέσα στην σχέση, όταν βιώνεται τον όποιο διαπληκτισμό ως προσωπική αποτυχία . Όταν λοιπόν εμφανιστούν αυτά τα σημάδια τότε ίσως βαθιά μέσα σας να γνωρίζετε πως ήρθε η στιγμή να γυρίσετε ξανά τον προβολέα σε εσάς και να σας τοποθετήσετε εκ’ νέου στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σας.
Η ενσυναισθητική ακρόαση του εαυτού και των επιθυμιών σας είναι ένα ταξίδι όπου ο οδηγός είστε εσείς και αν ήρθαν κάποιες στιγμές για να το διαψεύσουν αυτό μην ξεχνάτε πως η πιο σπουδαία σχέση είναι εκείνη όπου χτίζεται με τον εαυτό σας χωρίς κανένα τυφλό σημείο.